وقتی صحبت از کیفیت قراضه می شود، چه نکات اساسی مد نظر است؟

در مورد کیفیت قراضه، تعاریف متفاوتی هست ولی به طور کلی می شود گفت که قراضه از چند جهت مورد بررسی کیفی قرار میگیرد: آنالیز یا جنس، سایز، دانسیته و میزان ناخالصی.
باید همه شاخص های کیفی مورد بررسی قرار بگیرند و یک دسته بندی در نظر گرفته شود. در عرف بازار برای جلوگیری از پیچیدگی موضوع کیفیت قراضه را با عناوینی مثل قراضه ویژه، درجه 1، درجه 2، پرسی و غیره نام گذاری می کنند که به نوعی همه موارد فوق در دل این عناوین نهفته است.

 شاخ گوزنی

درب آکاردئونی

این تعاریف ممکن است برای کوره های قوس یا القایی از نظر مصرف کننده متفاوت باشند و یا اینکه تعاریف با گذر زمان تغییر کنند. مهم این است که اگر عنوانی به یک محموله قراضه داده شود، هم خریدار و هم فروشنده بدانند که در مورد یک چیز حرف می زنند. مثلا وقتی صحبت از قراضه ویژه میشود، انتظار این است که سایز قراضه برای کوره های القایی مثلا زیر 30 سانتیمتر و دانسیته اش بالای 800 کیلوگرم بر مترمکعب باشد و ترکیب قراضه چیزهایی مثل این ادوات را شامل شود: قطعات سنگین بار لقمه ای، قطعات خرد شده ی ماشین آلات سنگین، ضایعات فولاد سازی یا نورد (سر شمش، سر تیر آهن، سر میلگرد، نبشی و ناودانی، پولکی با ضخامت بالای یک میلی متر)، تیر آهن، نبشی، تسمه، قوطی و میلگرد ضخیم تا طول نیم متر. البته در چند سال اخیر به این قراضه ای که من گفتم عنوان سوپر ویژه گفته می شود. و مثلا وقتی می گوییم قراضه درجه یک منظور این است که برای کوره های القایی طول قطعات قراضه ممکن است 50 سانتیمتر و یا برای درجه 2 ممکن است طول تا یک متر هم باشد.

 شاخ گوزنی

درب آکاردئونی

 
همانطور که عرض کردم مهم اسم نیست. مهم این است که اولا خریدار و فروشنده تعریف یکسانی از قراضه داشته باشند و هر ارزش کیفی قراضه رو در نظر بگیرند. در دنیا قراضه های تجاری با نام هایی مثل HMS1 یا HMS2 نام گذاری میشود که تعاریف سازمان فراوری ضایعات هست و تعاریف دقیقی دارد، معمولا فولادساز ها هم تعاریف خودشان را از قراضه دارند که با تامین کنندگان هماهنگ میشوند. این تعاریف بایستی بین همه اعضای زنجیره تامین به صورت یکسان تعریف شود. البته ما در ایران یک استاندارد ملی هم برای قراضه داریم که دسته بندی هایی رو مشخص کرده است.